دوستت دارم
و همین غمگین ترم مى کند
وقتى که نمى توانم چهار فصل جهان را
بر شانه هاى تو آواز بخوانم
وقتى که بادى
برگ هایت را از من مى گیرد...
درخت بالا بلند من!
باور کن این همه خواستن غمگین است
براى پرنده اى که از کوچى به کوچ دیگر
پرواز مى کند...
| مریم ملک دار |